ibranice tarihi ne demek?

İbranice, Semitik dil ailesine ait kadim bir dildir. İbrani halkının ve İsrail'in ulusal dilidir. Tarihi, farklı dönemlere ayrılarak incelenebilir:

• Erken İbranice (MÖ 1200 - MÖ 586): Bu dönem, Tanah (İbrani İncili/Eski Ahit) metinlerinin büyük bir kısmının yazıldığı dönemdir. Bu dönemde İbranice, günlük konuşma dili olarak kullanılıyordu. Alfabe olarak Proto-İbrani alfabesi kullanılıyordu. Bu dönemde Tevrat'ın ilk bölümleri ve diğer önemli dini metinler yazılmıştır. Tanah hakkında daha fazla bilgi alabilirsiniz.

• Geç İbranice (MÖ 586 - MS 200): Babil Sürgünü (MÖ 586) sonrasında İbranice, günlük konuşma dili olarak yerini Aramice'ye bırakmaya başladı. Ancak, dini ve edebi metinlerde kullanılmaya devam etti. Bu dönemde, Tanah'ın bazı kısımları düzenlendi ve İbranice alfabenin daha modern bir formu olan Kare İbrani alfabesi kullanılmaya başlandı. Babil%20Sürgünü hakkında daha fazla bilgi bulabilirsiniz.

• Mişna İbranicesi (MS 200 - MS 500): Bu dönemde, Mişna (Yahudi sözlü yasalarının derlemesi) yazıldı. Mişna İbranicesi, klasik İbranice'den farklı bir dilbilgisi ve kelime dağarcığına sahiptir. Mişna hakkında detaylı bilgiye ulaşabilirsiniz.

• Orta Çağ İbranicesi (MS 500 - MS 1880): İbranice, bu dönemde Yahudi alimleri tarafından dini, felsefi ve bilimsel metinler yazmak için kullanıldı. Ayrıca, farklı Yahudi toplulukları arasında iletişim aracı olarak da kullanıldı. Bu dönemde İbranice dilbilgisi ve sözlüğü üzerine çalışmalar yapıldı.

• Modern İbranice (1880 - günümüz): 19. yüzyılın sonlarında Eliezer Ben-Yehuda'nın öncülüğünde İbranice, yeniden canlandırıldı ve modern bir dil olarak geliştirildi. İsrail'in 1948'de kurulmasıyla birlikte İbranice, ülkenin resmi dili oldu ve günümüzde milyonlarca kişi tarafından konuşulmaktadır. Eliezer%20Ben-Yehuda ve İsrail hakkında daha fazla bilgi edinebilirsiniz.